Bad wolf

De brief.....

Lieve Skylar.
Je bent in gevaar. Het spijt me dat het op deze manier moest. Je kent mij niet maar ik jou wel. Ik ben Jesse. Ik overnacht hier al meer dan een maand om de boel in de gaten te houden. Je kunt ze niet vertrouwen Skylar.... Ze hebben meer geheimen dan je denkt. Je kunt hier geen wezens vertrouwen. De vampiers, de zombies , de geesten en zelfs de wolven hier zijn wild en hebben geheimen. Je moet hier zo snel mogelijk weg Skylar. Voor jou vriendin is het al te laat. Red jezelf voordat de geheimen je laten verstikken.

Groetjes,
Jesse je bad wolf

PS: Vertel niemand over deze brief of over het feit dat ik een wolf ben in plaats van een vampier. De vampiers en de wolven hebben namelijk nogal een ruzie.




"Dit is absurd!! Halen ze een grap met mij uit of zo!! Ik bedoel dat van de vampiers geloof ik nog. Maar de geesten en de zombies? Dat is gewoon ongeloofwaardelijk! Maar wat als het echt waar is?" Ik krijg een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen. "Is Violet dan echt niet meer te redden? Ik laat haar niet alleen. Zij is enigste wat ik nog heb. Wat er ook gebeurd Ik blijf violet zoeken ook al word het mijn dood." Ik vouw het briefje op en stop het in mijn broekzak. "Er is geen tijd om te piekeren Skylar! Als dit echt allemaal waar is moet ik opschieten en dapper zijn." Ik maak de deur voorzichtig open anders piept de deur zo erg door de oude scharnieren. Ik sla de deur zachtjes dicht en ren zo snel mogelijk door de enge maar ook lange gang heen. Ik loop zo stilletjes mogelijk van de grote entree trap af met de hoop dat niemand me zal horen zodat ze me niet misten. Ik stap met mijn voet op de laatste tree. De tree maakt een krakend geluid. Ik blijf even stil staan om te kijken of er niemand is. Maar op dat moment voel ik een koud briesje langs me heen en Luca staat opeens voor me. Er komt een kleine kreet uit mijn mond omdat Luca mij liet schikken. Hij staat met zijn armen over elkaar. Hij ziet er niet blij uit. "Waar ben jij geweest? Ik....Eh...... Je hebt het ontbijt gemist!!" Zenuwachtig stop ik mijn handen in mijn zakken. Ik voel de brief van Jesse. De brief heeft scherpe randen en maakt een klein sneetje in mijn hand." Je bloed "zegt Luca. "Wat heb je in je zakken zitten? Niks!!!" Luca rukt mijn handen uit mijn zakken en graait de brief eruit. "Dat is van mij!!!!" schreeuw ik. "Nooit gehoord van privacy!! Je mag dat niet lezen het is mijn eigendom!!!" Ik probeer het briefje uit zijn handen te rukken maar ik grijp mis. Luca vouwt het briefje open en begint te lezen. "Geef hier!!!" gil ik boos. Luca krijgt een diepe rimpel in zijn voorhoofd. "Ik denk dat wij eens moeten praten" zegt Luca met zijn grafstem. Hij laat het briefje op de grond vallen en zegt "over 10 minuten op mijn kantoor". Mijn hart bonkt in mijn kil. Mijn benen staan te trillen. Ik raap het briefje van de grond en stop het weer in mijn broekzak. Langzaam zak ik door mijn benen heen. Ik ga op de trap zitten met mijn hoofd tegen de leuning aan. "Hoe had het allemaal zo ver kunnen komen?" Ik voel iets warms over mijn wang heen. "Deze keer mag ik wel huilen. Ik heb alles verloren waar ik van hield. Het enigste wat ik over heb is mijn angst. Maar die hoef ik niet. Ik wil alleen naar violet. Dat is wat ik wil................................"