Hatstall(AaI/G)

Het leek zo plotseling te gebeuren.
we liepen de trein uit, stapte in de bootjes, liepen door de gangen.
En nu zit ik hier op een stoel met een domme puntmuts op mijn hoofd.
Op de een of andere manier telt het welsche tussenvoegsel (ap) in mijn naam niet als tussenvoegsel, en zit ik daardoor als een van de eerste voor een hele school met mensen die nu mijn persoonlijkheid meteen naar hun hoofd geslingerd zullen krijgen.
Ik zal in een bepaald hokje geplaatst worden, en uitgesloten worden van de andere mensen die niet zoals ik zijn door iets waar ik niks aan kan veranderen.
Goh, waar ken ik dat nog van.

'Beer, zoon van Ithel? klinkt behoorlijk indrukwekkend'
Even weet ik niet waar de stem vandaan komt, maar dan besef ik dat het die stomme sorteerhoed moet zijn.
'Jaja, de sorteerhoed, dat ben ik, misschien klinkt dat niet zo indrukwekkend als jouw naam, maar schijn bedriegt nietwaar?'
Ik mag dat vod nu al niet.
'beoordeel mensen, of eh, hoeden toch niet op het eerste "zicht" jongen!' klinkt de stem in mijn hoofd, duidelijk ingenomen met zijn grap.
Ik grom even.
Ik scheur je aan flarden zonder je ook maar aan te raken dreig ik in mijn gedachten.
'Oh, worden we agressief?' zegt de hoed onbezorgd.
moet jij eens opletten
'Alles doen om je doel te bereiken, dat klinkt als een zwadderaar'
Ik heb niet veel goede dingen over zwadderaars gehoord, ze zullen vast niet allemaal slecht zijn, maar als iemand die blind, groot, te oud (wat een domme indruk wekt) en bovendien niks weet over magie, denk ik niet dat dat soort mensen me snel zouden accepteren.
waag het me bij die stumperds te zetten en ik zet het je betaald
'Genoeg moed om bij Griffoendor te kunnen, en je snakt eigenlijk ook wel naar wat pracht en praal nietwaar?'
De hoed gaat meteen weer door:
'Je hebt ook de hersens van een Ravenklauw, moeilijk... zeer moeilijk'
Maar zijn stem klinkt eerder alsof hij al lang weet waar hij me zal plaatsen.
'Wilt gelijkheid voor iedereen, is loyaal en geduldig, en is bereid hard te werken, dat is een HUFFELPUF!' het laatste buldert de hoed door de zaal.
Ik zet de hoed af met gemengde gevoelens, ik ben blij dat ik in een afdeling ben gekomen die goede eigenschappen heeft, maar het gevoel dat het anders zou moeten zijn, geen afdelingen die bepaalt worden als de meeste nog niet eens echt in de puberteit zijn.
De hoed had in minstens een ding gelijk.
Ik wil gelijkheid voor iedereen.