05 All alone

De sfeer voelde op een manier gespannen. Overal om mij heen werd gefluisterd. De normaal zo rumoerige eetruimte was veranderd in een griezelige loods. De mannen die normaal gesproken tussen de vrouwen doorzaten, omdat dit de enige plek is waar dat kan, zaten afgezonderd. “Lekker gezellig” zegt Mayleigh die aan de linker kant naast mij kwam zitten. Het tengere meisje dat net oud genoeg is om een fles drank te kopen was samen met mij en Sienna begin deze week hieraan gekomen. Zij was geen anesthesieverpleegkundige zoals Sienna en ik, maar ze zat wel in het traumaopvang team. Als we naar het buitenland uitgezonden zouden gaan worden gingen wij sowieso samen.
“Ja geen idee wat er aan de hand is. Maar hierna is het weekend, dus het kan me allemaal niet schelen. Ik ga dit weekend helemaal niks doen. Slapen en vooral niet trainen”. zei Sienna die duidelijk vermoeid was. Het eten smaakte naar echt militaire voedsel, zoutloos, smaakloos en vetloos. We waren zo druk in gesprek dat we niet doorhadden dat iedereen om ons heen wegliep totdat ik vermoeid om mij heen keek.

“Jongens, waar is iedereen?” Geschrokken keken de ander twee om zich heen. We zaten hier alleen met z’n drieën en aan de andere kant nog vier mannen die zo te zien niet eens doorhadden dat ze alleen waren. “Iets zegt me dat dit niet goed is”. Sienna keek me angstig aan. “Hoezo? Iedereen is moe en gaan slapen” zei Mayleigh naïef. “Mayleigh, heb je wel om je heen gekeken”. Ik was geïrriteerd dat ze niet doorhad dat we hier alleen nog maar met de groentjes zaten. “ oooooooooh Shit!” Haar gezicht trok wit weg. “Ze doen toch al heel lang niet meer aan ontgroeningen?” Eindelijk was ze op het punt gekomen waar ik al een minuut geleden aan dacht. Ontgroening, dat was precies wat ik dacht dat er ging gebeuren. “ Hee mannen!” Riep ik hard. Het kleine mannen groepje keek op vanuit hun eigen gevormde kokkonnetje en besefte toen ook pas dat ze er nog alleen zaten. “Waar is de rest?”
“uuuh, dat wilde ik net aan jullie vragen”. Ze waren duidelijk in de war.
“We gaan ze wel zoeken, gaan jullie mee?” zei ik dapperder dan ik me voelde. “ ben je gek” riep Sienna met een hoog stemmetje. “ Je gaat er toch niet op af? Zo veel zin heb ik niet in een ontgroening”. Ach het zal allemaal wel mee vallen, ontgroeningen zijn verboden. Als ze het toch doen, zal het allemaal wel mee vallen”. Ik sprong op en liep samen met de mannen die ook onze kant waren opgekomen naar de deur. Ik ging er vanuit dat de andere twee dames me zouden volgen.Met grote stappen liep ik op mijn stoere kisten de loods uit. Ik was nog geen twee meter uit de loods toen ik in mijn ooghoek een figuur aan zag komen, die een jutte zak over mijn hoofd deed. Ik zag niks, alles was zwart.