|| 025 Roselinda Devonne Vioré

Roselinda Devonne Vioré.

Die nacht droomde ik het meest afschuwelijke droom van mijn hele bestaan, het was hetzelfde weide waar Seth me had verteld dat ik weg moest gaan. Maar ik bleef koppig staan omdat ik niet wou dat ons liefde over zou gaan door zijn geheim, maar wacht? Waarom kende ik zijn geheim? Een ijzige gil liet me opschrikken waardoor ik me aan Seth vastklemde, maar hij duwde me naar achter waardoor ik mijn evenwicht verloor en op de grond terecht kwam. Zijn neus inhaleerde diep waarna hij voor mijn neus veranderde in de enorme wolf die ik had gezien, maar ik was niet bang. In tegendeel, ik probeerde vaart te vinden in de enorme wolf, maar die bleef maar naar me grommen en klauwen alsof ik de gene was die de slechterik speelde. 'Seth?' Een enorme grom kwam uit mijn keel toen ik besefte dat ik tegen hem praatte, en zijn ene poot krauwde mijn buik open toen ik tegen stribbelde. Was het mijn lot geweest om dood te gaan in de armen van mijn Seth? Ik schreeuwde toen de enorme roedel kwam om zijn broeder te beschermen en wanhopig probeerde ik waar te maken dat ik niet de gene was om voor te vrezen. 'SETH! LUISTER NAAR ME!' Maar mijn smeekbeden werden niet gehoord doordat hij het te druk had om zich te concentreren op een plek helemaal achterin. Daar stond ik, met een klein glinsterend ding in mijn hand... wachtend voor mijn ondergang.