Campbell Saunders
Zachtjes voelde ik hoe zijn sterke handen me dichter tegen hem aandrukte waardoor mijn hoofd van zijn zij naar zijn borstkas gleed terwijl zijn handen teder door mijn haar streelde wat aangenaam aan mijn hoofd kietelde.
Dankjewel. Voor dit, alles en dat je in mijn leven kwam. Na wat we allemaal hebben onderstaan; alles was het waard. Meteen schudde ik protesterend mijn hoofd; maar voordat ik echter wat kon zeggen; boog George al naar voren waar zijn lippen zich aan mijn onderkin hechtte. Hard drukte ik mijn vingers in mijn handpalmen terwijl mijn lippen stevig zich aan zijn bovenlip bevestigde tot hij die in mijn immense teleurstelling- veels te snel mijn onderlip los liet waarbij zijn warme handen over mijn kale nek voelde glijden.
..weet je wat, ik ga nu naar de keukens toe en maak twee kopjes hete chocolademelk voor ons. En niet protesteren, ik kom zo terug. Geschokt keek ik hem aan terwijl hij me langzaam losliet waar ik nog een wanhopige poging deed om hem weer terug te duwen; wat echter fataal was waardoor ik enkel in het diepte tastte terwijl hij me achter liet in een magische kamer; genaamd de kamer van hoge nood. Nerveus begon ik aan mijn afgekloven nagels bijten waar ik automatisch mijn hoofd naar onder draaide; naar mijn buik. Merlin; ik ging geen chocolademelk drinken. Hoe veel calorieën zaten daar wel niet in; veels te veel. Ik was juist bezig om mijzelf te veranderen- en deze keer mocht ik niet opgeven; ik heb al te veel opgegeven. Als ik nog dikker dan dit werd ging iedereen mij vast dikke varken of iets noemen waar ze natuurlijk lachend naar mij wezen. Misschien gingen ze me door de modder rollen en dan zou George zien wat voor loser ik wel niet was; en vooral een lelijke. Nerveus beet ik door waardoor mijn nagel pijnlijk scheurden wat me ook uit mijn trance op deed kijken. Ik moest hier weg. Ik mocht niet drinken; George kon misschien alles eten en drinken wat hij wilde zonder aan te komen; maar niet iedereen was zoals hem. Misschien ging hij nu boos worden dat ik hem achter liet; maar ik weet zeker dat hij blij zou zijn als hij ziet wanneer ik net zo dun ben als hem. Als bevestiging sloop ik naar de deur alsof George in de buurt was; waar ik stiekem om iedere kant van de deur gluurden voordat ik de deur uit liep. Ergens voelde ik me immens schuldig; maar als George naar de leerlingenkamer zou gaan, dan wilde ongetwijfeld Angelique wel een kopje chocolademelk. Ondanks dat ze mij niet meer teisterde om George te krijgen; kon ik het niet laten om nog enorm argwanend tegenover haar zijn. Vooral als ze strakke kleding droeg en- naar mijn mening expres over George heen boog waardoor haar mooie vormen goed zichtbaar was voor George; en ikzelf? Ik liep er gewoon langs terwijl ze dat doet om huiswerk te maken. Héél soms als ik er bij kwam zitten; puur omdat ik met George in de leerlingenkamer zat waar iedereen natuurlijk op af kwam- voelde ik me als een meubilair. Ik wist dan ook zeker dat alles anders was geweest als ik nog een zwerkballer was geweest. Mede door Leo, aan het begin van het jaar- wist ik dat iedereen me maar een grote loser vond, omdat ik het zwerkbalteam uitgetrapt ben; en stiekem.. heel stiekem wist ik dat George nooit met mij gepraat zou hebben als ik geen zwerkbalspeler was geweest. Als ik niemand was net zoals ik nu ben. Schijnbaar vond hij me goed spelen; en de enige reden voor hem om me te redden van Viktor die me toen duwde was enkel de reden dat ik een beroemde zwerkbalspeler was. Een National. Hoewel alles nu gewoon slechts een droom was; alsof ik wakker was geworden uit een droom waardoor ik weer net zoveel was als eerst; niks.
Bruut veegde ik de opgekomen tranen weg; ik wist ook heus wel dat het niet goed was om naar de verleden te kijken- maar ik was eenmaal iemand die niks los kon laten en allerlei verschillende scenarios in mijn hoofd maakte, alsof ze nu nog zouden werken. De verleden kan je niet meer veranderen; alleen de toekomst. Met dat liep ik vol moet de gangen door om zelfs te beginnen te rennen waar mijn longen meteen een klap van kregen. Piepend renden ik door de gangen waardoor ik haast kon zweren dat de hele kasteel me kon horen. Veels te snel verloor ik mijn zuurstof waardoor ik algauw hijgend en puffend mezelf vastgreep; slechts twee gangen verder aan de vensterbank. Dit alles was gewoon enorm beschamend. Met dat boorde ik mijn vingers dieper in het steen, tot ik uit het niets een hand voor mijn mond en neus geplaatst worden, die langzaam dichtgeknepen werd, waar ik pijnlijk een harde voet mijn been omlaag trapte waardoor ik het gevoel had dat hij dubbelklapte. Voordat ik echter kon gillen voelde ik een harde klap tegen mijn slaap waardoor alles direct donker werd
..Misschien had je iets voorzichtiger kunnen wezen.. Vaag hoorde ik stemmen mijn oren door dringen terwijl de helft van de tijd alle stemmen in slechts suizen veranderde waarbij er een immens snijdende pijn in mijn polsen voelde; ik hoefde niet eens meer helder na te denken om te weten dat het foute boel is. Viktor had me, en ergens had ik verwacht dat hij me met rust zou laten. Eigenlijk had ik verwacht dat hij er in getrapt was; maar in tegendeel zelfs. Weer was ik gevangen geraakt en deze keer had ik het vermoedde dat ik er niet zo makkelijk van af kwam. Moeizaam knipperde ik met mijn ogen waarbij ik nog een rare klap van een deur hoorde.
Dus jij dacht werkelijk dat ik mijn acties niet zou uitvoeren; Campbell? Ik had toch iets anders verwacht; vooral omdat we haast zijn opgegroeid.. moeizaam trok ik mijn ogen open en in plaats van een kerker te zien; leken we meer in een stenen ruimte te zijn waar ik de grond onder mij zag tollen wat werkelijk betekende dat ik aan mijn polsen hing aan de stekende pijn te voelen. Merlin; hoe lang al. Nerveus beet ik op mijn lip terwijl Viktor nergens te bekennen was hoewel ik zeker zijn stem gehoord had.
..Ik kan het niet laten om me af te vragen; wat er nodig is om jou gehoorzaam te maken. Ik dacht dat je door de jaren heen wel genoeg geleerd had.. maar ieder mens vergist zich wel eens
zachtjes voelde ik hoe een paar tranen over mijn gezicht gleden terwijl er een zachte snik uit mijn mond kwam. Ik.. ik heb het hem gezegd; echt waar. Loog ik waarbij meteen een immense pijn door mijn lichaam geen. Hard beet ik op mijn lip om gegil tegen te gaan hoewel de cruciatus vloek; ondanks dat we het op elkaar moesten oefenen op Klammfels- nog steeds immens pijnlijk was.
Zo snel als het gekomen was; verdween de pijn weer. Hard hijgde ik uit terwijl ik het gevoel had alsof elk moment mijn ribben uit mijn borst konden breken.
Ik hoef niet eens een leugendetector te hebben om te weten of je liegt. Ben je bang om je vriendje de waarheid te vertellen; als hij echt van je zou houden, zou hij je toch niet in de steek laten, nietwaar.. of ben je bang als hij erachter komt wat voor slet jij bent; dat hij je laat vallen.. Meteen waarschijnlijk de enige reden dat hij bij je blijft. Je bent mooi makkelijk
zachtjes galmde door de kamer mijn gesnik, hoewel ik het liefst zo sterk wilde zijn als George zou zijn. Hij zou weten wat hij moest doen in mijn schoenen.
W-w-wat w-wil je. Stotterde ik harder dan bedoeld; puur door de pijn in mijn polsen.
ik vraag me af wat hij zou doen als hij wist dat je een manwijf was; een freak. Misschien is dat wel een leuke nieuwe opdracht voor je. Dat jíj vertelt dat je een meisje bent in plaats van een jongen.. of misschien weet hij het wel.. hoewel ik niet snap dat hij je dan niet allang gedumpt heb.. ik had het wel geweten in zíjn plaats. Zelfs voor een Weasley is dat te raar.. of hij durft het niet omdat hij medelijden met je heeft.. eigenlijk.. eigenlijk zou heb ik ook wel medelijden met je; Camp. Eerlijk waar. Ik bedoel dat jíj nog rondloopt.. ik had mezelf allang van kant gemaakt.. en toch; als ik dit eerder had geweten.. hoeveel lol we wel niet hadden kunnen hebben op Klammfels.. Wij samen op een kamer.. angstig begon ik aan de touw te rukken waar mijn polsen in bevestigd waren.
d-d-dat is n-n-niet waar. Ontkende ik snel waarbij ik direct; crucio gezegd hoorde worden. Zo rustig; zo emotieloos, terwijl ik verging van de pijn tot het eindelijk weer stopte; hoewel ik wenste dat het verder ging toen ik Viktors hand keurend over mijn kaak voelde gaan.
..Eigenlijk is het best logisch.. maar die lol krijgen we wel weer terug; Campbell- want na kerst zit jíj weer op Klammfels en anders vertel ik je geheimpje; aan de hele wereld. Wat zouden ze wel niet zeggen, Camp. Wat moeten mensen wel niet zeggen. Alsof hij werkelijk medelijden met mij had; schudden hij zijn hoofd terwijl ik alleen maar snikkend hem aan kon kijken.
A-alsjeblieft- a-alsjeblieft, nee. Smeekte ik terwijl hij me zoals de hele tijd negeerde.
Daarnaast ga jij het Weasley vertellen; dat wij gekust hebben. Je vertelt hem dat je míj wilt en niet hém. Daarom ga je terug naar Klammfels. Je gaat ook niet met hem naar de bal. Je gaat met iemand anders en die haalt je wel op. Als je alles perfect doet; wat ik wil- dan zou ik wel voorzichtig met je zijn als je terug bent.. de eerste keer dan.. met dat streelde zijn hand langs mijn haar waar hij zijn lippen even aan mijn onderlip haakte die ik niet beantwoorden.
Ik hou wel van pittig
met dat leek hij zich om te draaien tot ik zijn vuist tegen mijn lippen aanvoelde waardoor ik wild aan mijn polsen zwaaiden in de lucht waarbij hij mij simpel; god mocht weten waar; achter liet terwijl het touw steeds dieper in mijn polsen kerfde en de immense hoofdpijn die ik vanmorgen voelde; die viel in het niets met wat ik nu voelde.
Ik was iets té enthousiast
[ bericht aangepast door R3HAB op 21 feb 2015 - 19:56 ]
When I taste Tequila, Baby, I still see ya
